พระร่วงกรุทางพระ อ.โพธิ์ทอง จ.อ่างทอง

ภาพและเรื่องโดย โพธิ์เจก

พระร่วงยืน กรุทางพระ
อ.โพธิ์ทอง จ.อ่างทอง

อ่างทอง เป็นดินแดนพุทธศาสนา และเป็นเมืองโบราณสมัยทวาราวดี โดยการสันนิษฐานของนักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสและเจ้าหน้าที่กรมศิลปากร แต่เป็นเมืองไม่ใหญ่โตนัก หลักฐานที่เหลืออยู่ในปัจจุบันก็คือ คูเมือง ที่บ้านคูเมือง ตำบลห้วยไผ่ อำเภอแสวงหา ในสมัยสุโขทัยเข้าใจว่ามีผู้คนเข้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่อาศัยเช่นกัน ต่อมาในสมัยกรุงศรีอยุธยาระยะต้นๆ สันนิษฐานว่า อ่างทอง คงเป็นชานเมืองของกรุงศรีอยุธยา เพิ่งจะยกฐานะเป็นเมืองมีชื่อว่า “ แขวงเมืองวิเศษ ชัยชาญ ” เมื่อประมาณ พ.ศ.2127 ในสมัยกรุงธนบุรีได้ย้ายที่ตั้งเมืองมาตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านแห ตรงวัดชัยสงคราม ( วัดกระเซา ) บริเวณฝั่งขวาหรือฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยาในท้องที่อำเภอเมือง อ่างทอง ในปัจจุบัน และตั้งชื่อเสียใหม่ว่า “ เมืองอ่างทอง ” ต่อมาในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ประมาณ พ.ศ.2539 ก็ย้ายตัวเมืองอีกครั้งมาอยู่ที่ตำบลบางแก้ว ท้องที่เมือง อ่างทอง ฝั่งซ้ายของแม่น้ำเจ้าพระยาถึงปัจจุบันนี้

พระครูอุทุมพราศัย ( หลวงพ่อชม กสฺสโป ) วัดบางเดื่อ อำเภอบางปะหัน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ภาพและเรื่องโดย เอกลักษณ์ เพริศพริ้ง

 

เหรียญรุ่นแรก ปี 2517
ออกวัดบางเดื่อ กะไหล่เงิน

พระเถราจารย์ผู้ทรงเวทวิทยาคมที่สร้างเครื่องรางของขลังถวายพระมหากษัตริย์ เท่าที่ผู้เขียนเคยได้ยินได้ฟังมาก็มี “ สมเด็จพระพนรัตน์ แห่งวัดป่าแก้ว ” ที่สร้าง “ ตะกรุดมหาจักรพรรดิตราธิราช ” ถวาย “ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ” แห่งราชธานีศรีอโยธยา หรือ “ หลวงพ่อปาน แห่งวัดคลองด่าน ” ก็ถวาย “ เขี้ยวเสือแกะ ” แด่ “ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ ” เมื่อครั้งที่พระองค์เสด็จพระราชดำเนินทรงเปิดประตูน้ำที่ตำบลคลองด่าน จังหวัดสมุทรปราการ  สำหรับ “ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร ในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ แห่งราชวงศ์จักรี ” ก็มี หลวงปู่หนู วัดทุ่งแหลม จังหวัดราชบุรี และ หลวงพ่อชม แห่งวัดบางเดื่อ อำเภอบางปะหัน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่สร้าง “ ตะกรุด ” ถวายพระองค์ท่าน

หลวงพ่อฮวด วัดหัวถนนใต้ อ.ท่าตะโก จ.นครสวรรค์

ภาพและเรื่องโดย ลายทอง คงคาพยนต์

“ หลวงพ่อฮวด วัดหัวถนนใต้ ” เกจิอาจารย์ขลังอีกองค์หนึ่งของเมือง นครสวรรค์ เป็นพระเถระผู้ทรงไว้ด้วยศีลาจารวัตรงดงาม เคร่งครัดในการปฏิบัติธรรม ฝึกฝนจิตจนมีพลังกล้าแข็ง เรียนรู้เจนจบทางด้านพุทธาคมอย่างเอกอุ เป็นศิษย์ร่วมอาจารย์เดียวกันกับ หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ ขนาดหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ นิมนต์ให้ไปร่วมงานด้วยบ่อยครั้ง นอกจากนั้นท่านเดินทางไปศึกษาพุทธาคมกับเกจิอาจารย์ที่เก่งกล้าในสมัยนั้นอีกมากมาย มงคลวัตถุของท่านจึงมีพุทธคุณ มีประสบการณ์ เป็นที่ศรัทธาของสานุศิษย์และชาวนครสวรรค์ทั่วไป

ประวัติของ หลวงพ่อฮวด กัณฑโว วัดหัวถนนใต้ อ.ท่าตะโก จ.นครสวรรค์ จากหนังสือรำลึกในงานบรรจุสังขารของหลวงพ่อในจตุรมุขพิมานฯ ซึ่ง คุณชลการ รัตนธีรเดช ได้บันทึกไว้มีดังนี้

หลวงพ่อบุญนาค สีลสํวโร วัดประดู่ทรงธรรม อยุธยา

ภาพและเรื่องโดย ลายทอง คงคาพยนต์

วัดประดู่ทรงธรรม อยุธยา นับเป็นสำนักเรียนทางวิทยาคมอันโด่งดังมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรี อยุธยา เกจิอาจารย์ผู้แก่กล้าพุทธาคมล้วนเคยผ่านสำนักนี้มาทั้งสิ้น หรือไม่ก็ได้รับอิทธิพลทางตำรับวิทยาคมมาจากสำนักแห่งนี้ “ หลวงพ่อบุญนาค ” อดีตเจ้าอาวาสองค์ที่ 9 เป็นผู้สืบทอดพุทธาคมที่มีเรื่องราวน่าสนใจอย่างยิ่ง

วัดประดู่ทรงธรรม เป็นวัดที่มีความสำคัญทั้งในด้าน ประวัติศาสตร์ โบราณสถาน วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และการศึกษาวิชาว่าด้วยศิลป์ 20 ประการ รวมทั้งถาวรวัตถุต่างๆ ด้านประวัติศาสตร์ ปรากฏหลักฐานว่าอดีตเจ้าอาวาส วัดประดู่ทรงธรรม เป็นผู้มีคุณธรรมพิเศษในการทำพิธีลงเครื่องตามตำราพิชัยสงครามทูลเกล้าถวายพระมหากษัตริย์ ประกอบพิธีที่วัดตูมอันเป็นวัดสำหรับลงเครื่องพิชัยสงครามสืบมาแต่ครั้งกรุงศรี อยุธยา ในส่วนพระบรมวงศานุวงศ์ยังได้ทำนุบำรุงและบูรณปฏิสังขรณ์ วัดประดู่ทรงธรรม ด้วย เช่น

อภินิหาร พระสมุทรธรรมสุนทร ( หลวงพ่อสุด ) วัดกาหลง จังหวัดสมุทรสาคร

ภาพและเรื่องโดย เอกลักษณ์ เพริศพริ้ง

เมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๗ หรือเมื่อ ๓๒ ปีก่อน ตอนนั้นผู้เขียนมีอายุ ๑๕ ปี กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.๓ ซึ่งกำลังห้าวเป้ง บิดาผู้เขียนบอกให้เดินทางไปจังหวัดราชบุรี เพื่อไปเยี่ยมปู่เนื่องจากท่านไม่สบายมาก ตอนนั้นผู้เขียนไปคนเดียวเพราะบิดาได้ไปก่อนหน้าแล้ว ผู้เขียนเดินทางด้วยรถประจำทางสายกรุงเทพฯ-ราชบุรี ขึ้นที่สถานีขนส่งสายใต้สามแยกไฟฉาย

วันนั้นผู้เขียนนั่งติดกับ ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ อายุประมาณ ๓๐ กว่าๆ เป็นคนหน้าตาหล่อเหลาเอาการ แกมีผิวขาวเพราะมีเชื้อจีน พูดจาเสียงเหน่อๆ ไว้ผมยาวรากไทร ใส่แว่นตากันแดดยี่ห้อเรย์แบน สวมเสื้อยีนส์สีเข้มปล่อยชายไม่ติดกระดุม ส่วนด้านในก็ใส่เสื้อยืดคอกลมตราห่านคู่สีขาวปล่อยชายเช่นกัน แกนุ่งกางเกงยีนส์ลีวายสีซีด สวมรองเท้าผ้าใบหุ้มส้นสีขาว มีกระเป๋าสะพายหลังแบบทหารวางบนตัก...

พระเครื่องวัดท้ายตลาด “ วัดโมลีโลกยารามราชวรวิหาร ”

ภาพและเรื่องโดย ทวน ทวาราวดี

พระกรุวัดท้ายตลาด พิมพ์พระสังกัจจายน์

วัดโมลีโลกยาราม เป็นพระอารามหลวงชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร เดิมเป็นวัดราษฎร์ สร้างมาแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ตั้งอยู่ ณ เลขที่ 2 หลังพระราชวังเดิมครั้งกรุงธนบุรี ริมคลองบางกอกใหญ่ ( คลองบางหลวง ) ฝั่งเหนือ แขวงวัดอรุณ เขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพ มหานคร

วัดนี้เป็นวัดโบราณ สร้างมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี ไม่ปรากฏว่าสร้างเมื่อพุทธศักราชเท่าใด และใครเป็นผู้สร้าง มีชื่อเรียกทั่วไปว่า “ วัดท้ายตลาด ” มาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา จนถึงยุคกรุงรัตนโกสินทร์ปัจจุบัน เนื่องจากตั้งอยู่ต่อจากตลาดเมืองกรุงธนบุรี คำว่า ตลาดเมืองธนบุรี นั้น ผู้เขียนสันนิษฐานว่า เดิมแม่น้ำเจ้าพระยาไม่ได้ตัดเป็นเส้นตรงอย่างเช่นทุกวันนี้ ช่วงระหว่างปากคลองตลาดบางกอกน้อย บริเวณโรงพยาบาลศิริราชถึงบริเวณท่าเตียนนั้นเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา ที่ขุดขึ้นใหม่ในสมัยสมเด็จพระไชยราชาธิราช พระมหากษัตริย์พระองค์ที่ 13 ( พ.ศ.2077-2089 ) แห่งกรุงศรีอยุธยา เพื่อเป็นประโยชน์ต่อการสัญจรทางน้ำ การสงคราม การค้าขายทั้งในและนอกราชอาณาจักร เป็นต้น

หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ พระอริยสงฆ์แห่งวัดสะแก ต.ธนู อ.อุทัย จ.พระนครศรีอยุธยา

ภาพและเรื่องโดย กรุงเก่า เล่าเรื่อง

กรุงศรี อยุธยา ไม่สิ้นคนดี บนผืนแผ่นดินแห่งประวัติศาสตร์อันยาวของชนชาติไทย แผ่นดินที่มีความเจริญรุ่งเรืองอย่างสูงสุด เป็นแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง เมื่อสองร้อยกว่าปีที่ล่วงมาแล้ว ถนนทุกสายมุ่งสู่กรุงศรีอโยธยาราชธานีไทย

ในระยะ 55 ปีที่ผ่านไปในไวๆ นี้ก็เช่นกัน ฆราวาสผู้ปฏิบัติธรรม ต่างมุ่งสู่ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ซึ่งปัจจุบันเป็นเมืองที่สงบร่มเย็น มีวัดวาอารามที่ห่างไกลจากที่ชุมนุมชนเงียบสงบเหมาะแก่การปฏิบัติธรรม มีพระสงฆ์หลายรูปซึ่งสละแล้วซึ่ง ความโลภ โกรธ หลง จำศีลภาวนาอยู่แต่ในวัด จนสำเร็จพระธรรมขั้นสูง สามารถอบรมสั่งสอนขัดเกลาจิตใจให้บุคคลซึ่งมาจากที่ต่างๆ ผ่อนคลายความร้อนรนในจิตใจ รักษาศีล ทำใจให้สงบมีความเย็น พร้อมที่จะรับพระธรรมในขั้นต่อไป

หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล ต.โนนทัน อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู

ภาพและเรื่องโดย...คณะศิษย์หลวงปู่ขาว

เหรียญรุ่นแรก หลวงปู่ขาว วัดถ้ำกลองเพล พ.ศ.2509

ชีวประวัติของ หลวงปู่ขาว

พระหลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล อ.หนองบัวลำภู ( ปัจจุบันเป็น จังหวัดหนองบัวลำภู ) จ.อุดรธานี นามเดิมท่านชื่อ ขาว โคระถา เกิดเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ.2431 ตรงกับวันอาทิตย์ ปีชวด ณ บ้านบ่อชะเนง ต.หนองแก้ว อ.อำนาจเจริญ ( ปัจจุบันเป็น จังหวัดอำนาจเจริญ ) จ.อุบลราชธานี บิดาชื่อ พั่ว มารดาชื่อ รอด โคระถา

ท่านมีพี่น้องร่วมบิดา-มารดาเดียวกัน 7 คน ตามลำดับดังนี้
1. นางวัน โคระถา 2. นายบุญจันทร์ โคระถา 3. นางหนูแดง โคระถา 4. หลวงปู่ขาว โคระถา 5. นายกาเหว่า โคระถา 5. นางหลอด โคระถา 7. นางใหล โคระถา พี่และน้องได้ถึงแก่อนิจกรรมไปหมดแล้ว

หลวงพ่อรอด วัดสันติกาวาส อ.พรหมพิราม จ.พิษณุโลก

ภาพและเรื่องโดย..พรหม พิษณุ

วัดสันติกาวาส เป็นวัดที่เพิ่งสร้างขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ จะเรียกได้ว่ามาเป็นวัดจริงๆ ก็สมัย พระครูสถิตวีรธรรม หรือที่ชาวบ้านและพุทธศาสนิกชนทั่วไปเรียกท่านว่า “ หลวงปู่รอด ฐิตวิริโย ” เป็นเจ้าอาวาสนี่เอง

ตามประวัติเล่าว่า...สมัยหนึ่งบริเวณอันเป็นสถานที่ตั้ง วัดสันติกาวาส ในปัจจุบันนี้ แต่เดิมเป็นป่ารกร้างเหลือเกิน มีเสือโคร่งมาเดินเพ่นพ่านให้เห็นอยู่บ่อยๆ แต่ก็เป็นสถานที่สงบเงียบ เหมาะที่จะนั่งกรรมฐาน เพราะยังมีหมู่บ้านของชาวบ้านอยู่ไม่ห่าง ดังนั้นจึงมักมีพระภิกษุธุดงค์ผ่านมาแล้ว นิยมปักกลดพักแรมอยู่บ่อยๆ บางรูปอยู่วัดสองวันก็จากไป หลายรูปปักแค่คืนเดียวก็เลยผ่าน

จนกระทั่งครั้งหนึ่งมีพระภิกษุเดินธุดงค์มาจากต่างถิ่น มาปักกลดอยู่ตรงบริเวณนี้เพราะใกล้แม่น้ำ และอยู่ไม่ห่างจากหมู่บ้านเป็นที่สงบดี ท่านจึงปักกลดอยู่นานหลายวัน

ปกหน้า ลานโพธิ์ ฉบับที่ 1228 ล็อกเกต หลวงพ่อเหลือ วัดสาวชะโงก อ.บางคล้า จ.ฉะเชิงเทรา รุ่นแรก พ.ศ.2475 เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2561 ราคาปก 70 บาท

ปกหน้า ลานโพธิ์ ฉบับที่ 1228 ล็อกเกต หลวงพ่อเหลือ วัดสาวชะโงก อ.บางคล้า จ.ฉะเชิงเทรา รุ่นแรก พ.ศ.2475 เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2561 ราคาปก 70 บาท แจกฟรี โปสเตอร์  พระครูนันทธีราจารย์ ( เหลือ นันทสาโร ) วัดสาวชะโงก อ.บางคล้า จ.ฉะเชิงเทรา “ พระปรมาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านเมตตามหานิยมแห่งลุ่มน้ำบางปะกง ” ชุดที่ 1

“ ปลัดหลวงพ่อเหลือ เสือหลวงพ่อปาน หนุมานหลวงพ่อสุ่น ” เครื่องรางของขลังซึ่งโด่งดังมาตั้งแต่อดีต เป็นที่กล่าวขวัญกันมาจนถึงทุกวันนี้ จนเป็นตำนานแห่งเครื่องรางที่ทุกคนก็อยากจะไขว่คว้าหามาบูชา ฉบับนี้ลานโพธิ์ได้นำเสนอเรื่องราวของ “ ปลัดหลวงพ่อเหลือ วัดสาวชะโงก ” เป็นลำดับแรกแห่งคำกล่าวนั้น