คนร่างอ้วนกำลังสนทนากับ “ หลวงพ่อศรีเงิน ” ในภาพข้างบนนั้นคือ “ แฉ่ง บางกระเบา ” เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีมาแล้ว คราวนั้นเดินทางไป วัดดอนศาลา เพื่อนำเอา พระหลวงพ่อทวด เนื้ออัลปาก้า ที่สร้างแจก ท่านผู้อ่านลานโพธิ์ ไปปลุกเสก โดยทำพิธีใหญ่ใน อุโบสถวัดดอนศาลา มีคณาจารย์มาปลุกเสกกันหลายองค์ ตามที่เคยเสนอไปแล้ว 
ขณะนั้น “ หลวงพ่อศรีเงิน ” ท่านกำลังอาพาธอยู่ที่ โรงพยาบาลพัทลุง ผู้เขียนก็บอกบรรดาศิษย์ไปว่า หลวงพ่อไม่มาปลุกเสกก็ไม่เป็นอะไร ภาษาใต้ก็บอก “ไม่พรื้อ” เพราะมีองค์อื่นๆ มามากพอแล้ว
แต่บรรดาศิษย์ หลวงพ่อศรีเงิน โดยมี คุณประจวบ เป็นหัวหน้าบอกว่า ท่านรู้แล้วว่า “ แฉ่ง บางกระเบา ” จะมา ท่านไม่ยอมท่านต้องมาปลุกเสกให้จนได้ จึงต้องประคองท่านมาจากโรงพยาบาลพัทลุง
ในภาพจะเห็นมีพระลูกศิษย์ประคองท่านมา ใบหน้าของท่านยิ้มย่องผ่องใส บอกว่ายินดีมาปลุกเสก พระหลวงพ่อทวด เนื้ออัลปาก้า ให้เพราะทราบว่า ลานโพธิ์จะสร้างแจกให้ท่านผู้อ่านฟรีๆ โดยไม่มีเงื่อนไข ท่านเต็มใจปลุกเสก ก็น่าประทับใจในความเมตตาของท่านเป็นอย่างยิ่ง (ใครมี พระหลวงพ่อทวด รุ่นนี้ จงนำมาแขวนคอซะดีดี)
นาทีนี้คิดถึง หลวงพ่อศรีเงิน แห่งวัดดอนศาลา เกจิอาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธแห่ง เขาอ้อ ขนานแท้ วัตถุมงคลของท่านทุกชิ้นล้วนเยี่ยมด้วยพุทธานุภาพ โดยเฉพาะ “ ตะกรุดฝนแสนห่า ” ของท่าน เป็นตะกรุดที่มีอานุภาพในทางแคล้วคลาดเป็นเลิศ
วิชานี้ท่านเล่าว่าเรียนมาจาก “ พระอาจารย์นำ แก้วจันทร์ ” กว่าจะเรียนสำเร็จ ต้องอาศัยความเพียรพยายามอย่างมาก หลังจากได้รับถ่ายทอดแล้ว ต้องนำไปฝึกฝนอยู่นานหลายพรรษากว่าจะได้ผลตามที่ “ พระอาจารย์นำ ” สั่งสอน เพราะต้องเดินลมหายใจ ถ่ายลมปราณลงจาร ดวงยันต์ลงในแผ่นตะกั่ว เพื่อม้วนเป็นตะกรุด
พระอาจารย์นำ สั่งว่าต้องทดลองลงจารกลางแจ้งขณะฝนตก ถ้าขณะลงจารฝนที่ตกลงมาไม่ถูกตัว แสดงว่า ตะกรุดดอก นั้นลงสำเร็จได้ผลดี แต่ถ้าขณะลงจารฝนตกลงมาถูกตัว แสดงว่าใช้ไม่ได้ ให้เอาไปฝังดิน
นี่แหละ หลวงพ่อศรีเงิน ท่านว่า “ ตะกรุดฝนแสนห่า ” ดีทางแคล้วคลาด ตามคำกล่าวที่ว่า “ ฝนแสนห่า ตกลงมาไม่ต้องกาย ” นั่นแล
แฉ่ง บางกระเบา