ปลอมได้เฉียบขาด บาดมือเซียน “ นางพญาสะดุ้งกลับ เนื้อดินเผา หลวงปู่บุญ ” เซียนโดนบาดมือ ถึงกับประสาทกลับกันมามากแล้ว

โดย...ทิม ทะลึ่งรู้

แท้

ปลอม

“ ต้องบอกกันดังๆ ไว้ตรงนี้ว่าฝีมือแจ๋ว ” ฝีมือที่ว่าแจ๋วของเขาก็คือ ฝีมือถอด พิมพ์นางพญาสะดุ้งกลับ เนื้อดินเผา หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว โดนกันมาเป็นแถบ เลาะมาตั้งแต่ตลาดห้วยพลู นครชัยศรี ขึ้นมาถึงท่านา ทะลุออกไปหน้าเจดีย์องค์พระปฐม วกเข้ามาแถวๆ บางแค จุดนี้โดนกันมากหน่อย เลือดอาบไปตามๆ กัน ข้ามจากฝั่งธนฯมาขึ้นเรือท่าพระจันทร์ เลี้ยวเข้าสนามฝ่าด่านอรหันต์หน้าสนามตรงป้ายรถเมล์ จุดนี้ส่องกันแล้วส่องกันอีกโดนประปราย แต่ผ่านสายตาเซียนใหญ่สาย วัดกลางฯ ซึ่งนั่งอยู่หน้าสนามท่าพระจันทร์ไปไม่ได้จึงเลี้ยวเข้าด้านหลังทางแผงติ๋ม ท่าพระจันทร์ แล้วจึงไปเดินเลาะๆ อยู่ข้างกำแพงวัดมหาธาตุ นี้คือเส้นทาง นางพญาสะดุ้งกลับ หลวงปู่บุญ คราวนี้ดูว่าเขาปลอมอย่างไร ถึงบาดมือเลือดอาบกันทั่วหน้า

พระพิมพ์นางสะดุ้งกลับ เนื้อดิน (แท้)

เนื้อดินเผา หลังจาร “นะ” (ปลอม)

“ พิมพ์ ” โอ้โฮ เขาทำได้ดี คะแนน 100 เอาไป 90 อีก 10 ที่ขาดไปคือความคมชัด ดูกันตรงสิบนี่แหละ ความคมชัดยังไม่ได้ เส้นสายตื้น จุดที่ดูได้ชัดๆ ก็คือ เส้นทิวขอบซุ้มด้านในใกล้พระเศียรที่วาดโค้งขึ้นบนและลงล่าง ของจริงๆ คมชัดแจ๋ว องค์จริงที่พิมพ์ไม่ลึกแต่เส้นนี้จะคมชัด เพราะว่าเป็นเส้นในสุด เวลาเอาดินกดต้องถึงจุดส่วนด้านในสุดก่อนซึ่งเป็นธรรมดา พูดง่ายๆ จะลึกจากในออกนอก เส้นเล็กๆ บาง แม้จะอยู่ในแต่ต้องชัดองค์ที่จริงถ้าใช้สึกก็สึกจากด้านนอก จุดต่อมาคือใบหน้าพระพิมพ์นี้ไม่มีใบหน้า ถ้ามีใบหน้าก็ปลอมแน่นอน แต่ของปลอมพิมพ์นี้ทำได้ดี ไม่มีใบหน้าเหมือนกันแต่ตื้นไม่ชัดเจน โดยเฉพาะเส้นหู ถัดลงมาเส้นสังฆาฏิ พระพิมพ์ของแท้แทบทุกองค์เส้นสังฆาฏิชัดแจ๋วทุกองค์ ปลายสังฆาฏิเป็นเขี้ยวตะขาบแบบศิลปะสุโขทัย ของปลอมปลายสังฆาฏิจะไม่ชัดเจนและตื้นแทบมองไม่เห็น

เนื้อผง หลังจาร “เฑาะว์” (ปลอม)

“ เนื้อ ” เนื้อดินเผาเหมือน “ เนื้อดินเผา ” ดูยาก แต่ดูดีๆ ก็รู้ ของจริงเนื้อแห้งละเอียด กรวดทรายไม่มี ของปลอมแลดูสดกว่าและหยาบ พระพิมพ์นี้ของจริงมีแต่เนื้อดินเผา ของปลอมทำพิเศษกว่า มีเนื้อยาจินดามณี เนื้อผงขาว เฉพาะเนื้อผงขาว เขาแต่งพิมพ์ใหม่ใส่หน้า-ตาเข้าไป “ แหม! ดูแล้วตลก…ขำก๊าก ” เติมเส้นสังฆาฏิชัดเจนเข้าไปอีก “ แม่เจ้าโว้ย ” จารตัวเฑาะว์ไว้ด้านหลังเสียด้วย เร็วๆ นี้อาจมีเนื้อทองคำออกมาให้ “ ขำกลิ้ง ”

“ จาร ” คนปลอมลายมือ หลวงปู่บุญ เดี๋ยวนี้ทำได้ดี ฝึกวิทยายุทธมาแจ๋ว พระพิมพ์นี้ของจริง เนื้อดินเผาส่วนมากมีจารและไม่จารอย่างละเกือบเท่าๆ กัน แต่ของปลอมเขาจารแทบทุกองค์ ลายมือหลากหลาย ทั้งดีและไม่ดี หลายแบบ ทั้ง “ ภควา ” ทั้ง “ เฑาะว์มหาอุด ” “ เฑาะว์มหาพรหม ” ทั้ง “ อะ ” หรือ “ อัง ” บางทีก็ “ นะ ” มี “ พุทธ ” มากมายแล้วแต่ ใบสั่ง เรียกว่า ปลอมตามใบสั่ง เลียนแบบอาหารตามสั่งนั่นแล

จำไว้ว่าหาของจริงมาดูแล้วจำให้แม่น ของจริงที่ว่าไม่ใช่ภาพถ่าย ต้องดูของจริง หาดูที่ไหนไม่ได้ ไปโน่นพิพิธภัณฑ์ หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว เขามีให้ดูเพียบ

( ที่มา : ลานโพธิ์ ฉบับที่ 919 ปลอมได้เฉียบขาด บาดมือเซียน “ นางพญาสะดุ้งกลับ เนื้อดินเผา หลวงปู่บุญ ” เซียนโดนบาดมือ ถึงกับประสาทกลับกันมามากแล้ว ปักษ์หลัง เดือนมกราคม พ.ศ. 2548 ราคาปก 50 บาท )