หลีกทางเซียน : วิถีจอมยุทธ์

เรื่องโดย ทแกล้ว ภูกล้า

พี่ใหญ่ค่าย ลานโพธิ์  ทักทายท้วงติงว่า  ระยะนี้  “หลีกทางเซียน”  จ่อยไปหน่อย

ตามธรรมดาของคนเขียนหนังสือชั้นสามัญ  ปฏิกิริยาที่สะท้อนกลับจากผู้อ่าน  มีค่ายิ่งกว่ายาวิเศษขนานใดที่มีในโลก

พูดก็พูดเถอะ  แม้จะไม่ใช่คำชม  แต่เป็นคำด่า  อย่างน้อยก็แสดงว่า  “ได้อ่าน”

คำทักท้วงของ พี่ใหญ่ค่าย ลานโพธิ์   สะท้อนว่า  แนวคิดจากทฤษฎี  ดูพระจากตัวแม่พิมพ์  ซึ่งในทัศนะของคนนำเสนอ  ถือว่าเป็นความกล้าหาญ  เสี่ยงต่อการยอมรับและการปฏิเสธ เป็นแนวคิดพื้นๆ ธรรมดา  ไม่มีอะไรน่าสนใจ

หลีกทางเซียน : แม่พิมพ์นั้น สำคัญฉะนี้ (ตอนที่ 4)

เรื่องโดย ทแกล้ว ภูกล้า

ในช่วงที่กระแสพุทธพาณิชย์กำลังแรงจัด  ราคาพระชุดเบญจภาคีหนีไปอยู่ที่หลักล้าน  และหลักหลายๆ ล้าน  จึงมีความพยายามจากบางฝ่าย  ยก พระสมเด็จอรหัง ขึ้นไปอยู่ชุดเบญจภาคีด้วย

ข้ออ้าง  ก็คงเป็นไปทำนองว่า  เนื้อหา  ความเก่า  ศิลปะ  ก็ถึงกัน  ก็เมื่อเชื่อว่าเป็นพระของอาจารย์สมเด็จโตแล้ว  ไม่น่าที่จะยอมให้พระเครื่องของอาจารย์อยู่ระดับต่ำกว่าศิษย์

ดูเหมือนว่า  ประวัติช่วงที่สามเณรโตอุปสมบทเป็นพระ  ในฐานะเป็นพระในอุปถัมภ์ของเจ้าฟ้ามหากษัตริย์  ไม่มีใครปฏิเสธว่า  ถูกส่งให้ไปร่ำเรียนอยู่ใน สำนักสมเด็จพระสังฆราช (สุก)  วัดมหาธาต ร่ำเรียนวิชาจาก วัดมหาธาตุ  เป็นศิษย์สมเด็จสังฆราช  องค์ที่ร่ำลือกฤติยาคมแก่กล้า  ถึงขั้นเลี้ยงไก่ป่าจนเชื่อง

ก็เมื่อเรียนจาก สำนักมหาธาตุ  คนรุ่นหลังก็โมเมเอาว่า  คงจะได้แบบอย่างการสร้างพระผงปูนขาว  พิมพ์สี่เหลี่ยมชิ้นฟัก  จากสมเด็จสังฆราช  วัดมหาธาตุ